Model CAPM (model wyceny aktywów kapitałowych – z ang. – capital asset pricing model) jest najpopularniejszą spośród metod bazujących na funkcjonowaniu rynku kapitałowego, a więc metod opartych na regułach inwestowania na rynku kapitałowym, gdzie kluczową rolę odgrywa zależność między oczekiwaną stopą zwrotu a poziomem ryzyka. Podstawę teoretyczną tych podejść stanowi, zapoczątkowana pracami H. Markowitza, analiza portfelowa.  Koszt kapitału własnego, zgodnie z koncepcją metody CAPM, stanowi stopa zwrotu możliwa do uzyskania bez ponoszenia ryzyka powiększona o premię za ryzyko inwestowania w akcje danego przedsiębiorstwa. Premia ta jest kalkulowana jako iloczyn współczynnika beta (β) – wyrażającego poziom ryzyka systematycznego ocenianego przedsiębiorstwa – i różnicy między oczekiwaną stopą zwrotu z portfela rynkowego a przewidywaną stopą zwrotu z instrumentów wolnych od ryzyka.

Szacowanie kosztu kapitału własnego za pomocą metody CAPM przedstawia poniższa formuła[1]:

$$k_{s}=k_{rf}+ \beta \cdot (R_{m}-R_{f})$$ 

gdzie:

$$k_{m}$$	- oczekiwana w określonym podokresie stopa zwrotu na rynku kapitałowym,
$$\beta$$	- oczekiwany w określonym podokresie współczynnik ryzyka systematycznego analizowanego przedsiębiorstwa,
$$k_{rf}$$	- oczekiwana w określonym podokresie stopa zwrotu z instrumentów wolnych od ryzyka,