Ustalenie wysokości prognozowanych wolnych przepływów pieniężnych dla poszczególnych podokresów w okresie szczegółowej prognozy
Wolny przepływ pieniężny definiuje się jako całkowity wygenerowany przez przedsiębiorstwo przepływ pieniężny po opodatkowaniu dostępny wszystkim dawcom kapitału[1]. Jak już powyżej zaznaczono najczęściej okres szczegółowej prognozy wynosi 3-6 lat, choć występują też opinie, że powinien on uwzględniać cały okres cyklu koniunkturalnego[2]. Uzasadnieniem dla przyjęcia 3-6 letniego okresu prognozy jest przekonanie o możliwości racjonalnego przewidywania jedynie w takim maksymalnie okresie. Ze względu na dynamizm otoczenia dłuższe szczegółowe prognozy obarczone są tak dużym błędem, że traci sens ich dokonywanie. Prognoza przepływów pieniężnych dokonywana jest zwykle w ujęciach rocznych, choć teoretycznie mógłby być to dowolny przedział czasowy.
Wolny przepływ pieniężny stanowi suma wolnego przepływu operacyjnego i nieoperacyjnego:
$$FCF = FOCF + FNCF$$
gdzie:
$$FCF$$ | – wolny przepływ pieniężny, |
$$FOCF$$ | – wolny operacyjny przepływ pieniężny, |
$$FNCF$$ | – wolny nieoperacyjny przepływ pieniężny |
Kolejnym etapem wyceny przedsiębiorstwa za pomocą metody DCF – po ustaleniu wysokości prognozowanych wolnych przepływów pieniężnych dla poszczególnych podokresów w okresie szczegółowej prognozy – jest wyznaczenie wysokości prognozowanego wolnego przepływu pieniężnego dla pierwszego podokresu, następującego po okresie szczegółowej prognozy. Zakładając, że okres szczegółowej prognozy wynosi 4 lata, a podokres to rok, należałoby w ramach etapu drugiego wyznaczyć prognozowany wolny przepływ pieniężny spodziewany w piątym roku (liczony od momentu, na który dokonywana jest wycena). Procedura szacowania dla tego okresu wolnego przepływu pieniężnego jest analogiczna do przedstawionej powyżej (tj. dla szacowania wolnego przepływu pieniężnego w okresie szczegółowej prognozy).
Wolny operacyjny przepływ pieniężny stanowi zysk na sprzedaży pomniejszony o hipotetyczny podatek dochodowy oraz inwestycje w majątek trwały i inwestycje w majątek obrotowy (mierzone wielkością kapitału obrotowego netto), natomiast powiększony o koszty niebędące wydatkami – amortyzację.