Kolejnym krokiem szacowania wartości przedsiębiorstwa przy pomocy metody DCF jest ustalenie średniej stopy wzrostu wolnych przepływów pieniężnych w podokresach występujących po okresie szczegółowej prognozy. Zwrócić przy tym należy uwagę, że ustalona stopa wzrostu po okresie szczegółowej prognozy z założenia określa średnią stopę wzrostu przepływów pieniężnych między podokresami w bardzo długim okresie (wartość rezydualna – a do jej wyznaczenia jest potrzebna omawiana tu stopa wzrostu – wyraża wartość przedsiębiorstwa po okresie prognozy w zakładanym nieokreślonym bardzo długim horyzoncie czasowym). Jak słusznie zauważa T.Copeland, T.Koller, J.Murrin „Tylko po nielicznych firmach można się spodziewać, ze ich stopa wzrostu będzie przewyższać stopę wzrostu całej gospodarki w długim okresie”[1]. Do szacunku stopy wzrostu wolnych przepływów pieniężnych należy podchodzić zatem bardzo ostrożnie, gdyż determinuje ona w znacznym stopniu wartość rezydualną, której udział w wyznaczonej wartości firmy jest bardzo często dominujący.

Znając:

• wartość wolnego przepływu pieniężnego dla pierwszego podokresu po okresie szczegółowej prognozy,
• średni ważony koszt kapitału,
• średnią stopę wzrostu wolnych przepływów pieniężnych po okresie szczegółowej prognozy,

można wyznaczyć tzw. wartość rezydualną. Wartość rezydualna – jak już wspomniano – wyraża wartość oczekiwanych wolnych przepływów pieniężnych, generowanych przez przedsiębiorstwo po okresie szczegółowej prognozy.