Makrootoczenie stanowi zespół czynników wynikających z działalności przedsiębiorstwa w danym kraju i w określonym czasie. Z punktu widzenia analizy strategicznej makrootoczenie tworzy cały zespół podstawowych determinant warunków działania i rozwoju przedsiębiorstwa, na które nie ma ono w zasadzie wpływu, a zatem nie może ich kształtować. To ważne stwierdzenie, albowiem obecnie nie ma żadnych wątpliwości, że analiza strategiczna musi w coraz większym stopniu uwzględniać makrootoczenie, a zwłaszcza zmiany w nim zachodzące, gdyż w dużym zakresie to właśnie one rodzą nowe szanse i zagrożenia dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Ze względu na niemożność ich kształtowania przez przedsiębiorstwo głównego znaczenia nabiera umiejętność przewidywania najważniejszych dla podmiotu gospodarczego przemian dokonujących się w ramach tego otoczenia.

Określenie stanu obecnego, a przede wszystkim prognozowanie kształtowania się makrootoczenia w przyszłości to jeden z najważniejszych obszarów analizy strategicznej. Dla celów praktycznych dokonuje się wyróżnienia poszczególnych segmentów. W literaturze przedmiotu można spotkać różniące się w szczegółach podziały makrootoczenia na podstawowe segmenty, ale zasadniczo niemal zawsze wymienia się:

• otoczenie ekonomiczne,
• otoczenie technologiczne,
• otoczenie społeczno-kulturowe,
• otoczenie prawno-polityczne.