Makrootoczenie nie jest identyczne dla wszystkich przedsiębiorstw, a więc te same fakty mogą być odmiennie interpretowane, np. wejście Polski do Unii Europejskiej jawi się jako szansa dla jednych i zagrożenie dla innych podmiotów gospodarczych. Dokonując analizy należy indywidualizować podejście i zwrócić uwagę przede wszystkim na te czynniki, które mają największy wpływ dla analizowanej organizacji. Wskutek coraz szybciej postępującego procesu umiędzynarodowienia i globalizacji gospodarki, możliwego dzięki ogromnemu postępowi technicznemu, coraz dynamiczniej zmienia się też makrootoczenie każdego przedsiębiorstwa, a stąd coraz większego znaczenia nabierają trafne przewidywania tych zmian. Zasadniczym celem analizy makrootoczenia jest ustalenie szans i zagrożeń dla przedsiębiorstwa, które mogą wystąpić bądź już występują. Zatem zadaniem analityka w tym obszarze jest nie tylko dokonanie prognoz, ale również ocena spodziewanych przemian z punktu widzenia konsekwencji, jakie niosą dla danej firmy. Należy przy tym pamiętać, że oceny takie są w znacznym stopniu subiektywne i w znacznej mierze zależą od „wartości”, które uznaje kierownictwo (konkretni menedżerowie). Warto również zauważyć, że głębokie analizy makrootoczenia są stosunkowo drogie i niewiele przedsiębiorstw może sobie na nie pozwolić[1].

Rozszerzeniem proponowanego podejścia jest prezentowana w różnorodnych odmianach w literaturzei znajdująca zastosowanie w praktyce gospodarczej tzw. metoda scenariuszowa. Jej istota polega na budowaniu scenariuszy rozumianych jako wielowymiarowe (uwzględniające jednocześnie wiele zjawisk) warianty możliwych przyszłych stanów otoczenia. Do podstawowych zalet tej metody zaliczyć należy: przedstawianie kilku alternatywnych możliwych wariantów rozwoju sytuacji oraz uwzględnianie wzajemnych powiązań między elementami otoczenia. Główną wadą wydają się być natomiast trudności wynikające z praktycznej niemożności przewidzenia przyszłych całościowych stanów otoczenia w dłuższym horyzoncie czasowym.