Nakłady przeznaczane są w fazie rozwoju, charakteryzującej się również największym stosunkiem wzrostu efektywności zastosowania do wymaganego zwiększenia nakładów (przyrost efektywności zastosowania / przyrost nakładów = max). W fazie narodzin zależność ta nie jest tak korzystna, choć w przeciwieństwie do fazy dojrzałości wykazuje tendencję wzrostową (coraz bardziej stroma linia wykresu w fazie narodzin i „wypłaszczająca się” w fazie dojrzałości). Schyłek danej technologii nastąpi wtedy, gdy przeznaczanie dodatkowych nakładów nie będzie już przekładało się na wzrost efektywności gospodarowania (linia wykresu pozioma).

Określenie fazy życia, w której znajdują się dane technologie ma kluczowe znaczenie dla podziału wykorzystywanych w przedsiębiorstwie technologii na poszczególne grupy. Z punktu widzenia wartości konkurencyjnej wyróżnia się więc:

•  technologie bazowe – szeroko stosowane w sektorze, ogólnie dostępne, znajdujące się w fazie dojrzałości lub schyłku, o małej i słabnącej wartości konkurencyjnej,
• technologie kluczowe – będące podstawą konkurencyjności wyrobów, znajdujące się w fazie rozwoju, mistrzowskie ich opanowanie jest kluczowym czynnikiem sukcesu, są silnie chronione,
• technologie eksperymentalne – w chwili obecnej o niewielkim znaczeniu, znajdujące się w fazie narodzin, rokujące, że w przyszłości staną się technologiami kluczowymi, również silnie chronione przed konkurencją[1].