Rodzaje metod porównawczych
Metody porównawcze można klasyfikować według kryterium stosowanych rodzajów mnożników rynkowych. Pierwsze etapy wyceny, a mianowicie:
- identyfikacja i wybór spośród spółek notowanych na regulowanym rynku kapitałowym przedsiębiorstw, które są porównywalne do wycenianego podmiotu,
- określenie wielkości ekonomicznych dobrze oddających skalę działalności podmiotu,
niezależnie od rodzaju zastosowanych mnożników przebiegają w ten sam sposób.
Podstawowymi wielkościami przyjmowanymi do porównań są zwykle:
- sprzedaż (wyrażona jako przychody ze sprzedaży wykazane w rachunku zysków i strat),
- majątek (wyrażony jako wartość bilansowa majątku przypadająca właścicielom tj. wartość aktywów pomniejszona o zobowiązania),
- zysk
- wyrażony jako zysk netto wykazany w rachunku zysków i strat,
- wyrażony jako EBITDA (z ang. earnings before interest, taxes, depreciation and amortisation; co wyznacza się jako zysk ze sprzedaży + amortyzacja lub zysk operacyjny + amortyzacja[1]).
[1] Częściej do wyznaczenia EBITDA stosuje się formułę zysk operacyjny + amortyzacja; tym niemniej zdaniem wielu (w tym autora niniejszego artykułu) bardziej poprawna dla wyznaczenia EBITDA wydaje się formuła zysk ze sprzedaży + amortyzacja; Por. W. Frąckowiak, op. cit., s. 302-332.