W oragnizacji, oprócz struktury formalnej, istotną rolę może spełniać także struktura nieformalna, czyli kultura organizacyjna. Definiuje się ją jako zbiór wartości, często uważanych za oczywiste, pomagający członkom organizacji zrozumieć, które działania są możliwe do przyjęcia, a które nie. Kultura organizacyjna przedsiębiortwa może mieć różnorodną postać zależnie od wielu czynników wewnętrznych i zewnętrznych, tym niemniej można wyróżnić jej cztery podstawowe typy:

• kultura władzy – kierownictwo sprawuje władzę w sposób dyrektywny, przejawia silną i zdecydowaną postawę,
• kultura roli – przyjmuje się, że role (procedury biurokratyczne) stabilizują system,
• kultura zadania – wszystkie podejmowane działalnia zmierzają do rozwiązania problemów,
• kultura osoby – rzadko stosowana w praktyce gospodarczej, wykonywanie zadań często jest zaniedbywane, charakteryzuje ją powolne podejmowanie decyzji.

Silna, efektywna kultura organizacyjna spełniać powinna trzy podstawowe funkcje:

• integracyjną (kształtowanie wspólnych wzorów myślenia, wierzeń, uczuć i wartości),
• percepcyjną (wyznaczanie sposobu postrzegania środowiska i nadawanie znaczenia społecznemu i organizacyjnemu życiu),
• adaptacyjną (stabilizowanie rzeczywistości dzięki wypracowaniu gotowych schematów reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu).